Contrastrijk

Air Madagascar staat bekend om vertraagde en gecancelde vluchten. En een paar jaar geleden nog van de zwarte lijst. Onze vlucht van Tulear (32 graden Celsius) naar de hoofdstad Antananarivo (16 graden, brrrr) vandaag verliep echter zeer voorspoedig. Wel even onhandig was dat stoelen 19 a b c, vermeld op onze boarding passes, toen we in het vliegtuig kwamen niet voor ons bleken te zijn. Iedereen mocht zelf een plaats uitkiezen. Nou gaan wij altijd zo'n beetje (en nu geheel) als laatste het vliegtuig in, dus er viel voor ons niks te kiezen. We kwamen achterin het vliegtuig terecht waar Bart naast de voeten van een aan het infuus liggende jongen op brancard zat en Peter tussen de infuusslangetjes en de vader (?) van de (figuurlijk) onfortuinlijke jongen. Het zullen welgestelde mensen geweest zijn, want van een van onze gidsen hadden we eerder begrepen dat veel mensen geen geld hebben voor Westerse gezondheidszorg en zich dus nog altijd vastgrijpen aan natuurlijke geneesmiddelen en traditionele genezers. Hier in 'Tana' lunchten we in een hotel dat niet zou misstaan in Europa. Vervolgens een wandelingetje om uit te buiken na het (half) verorberen van de rijk belegde pizza's. Een schrijnend wandelingetje; wat een armoe, wat een zwerfvuil, wat een stank. En tegelijkertijd wat een levenslust bij veel van deze arme mensen. Naast de vervuilde sloot en de trieste hutjes, waarvoor meisjes elkaar zitten te ontluizen en kindertjes met snottebellen met en in afval spelen, staan villa's met grote muren eromheen, gesloten poorten en bewakers (menselijk en hondelijk). In één van die villa's slapen wij. Hoop dat de honden stil blijven vannacht. En de magere loslopende haan van de buren ook. Je kunt je maar ergens zorgen over maken.