Kameleons op een stokkie

23 juli 2017 - Morondava, Madagaskar

Het is vanuit een toeristenpositie lastig om echt in gesprek te raken met de inwoners van Madagaskar​ (behalve de chauffeur). Dit o.a. door de taalkloof, alhoewel veel mensen naast hun eigen taal best goed Frans spreken (maar wij maar beperkt). Daarnaast moet het initiatief ook van ons komen (anders dan bijvoorbeeld in Suriname). Een uitzondering vormen de vele kinderen die hier rondlopen; zij hebben altijd wel een reden om contact te zoeken. Zo komen ze vragen om een bonbon, of vandaag zelfs een jongen van 18 jaar (zei hij) om een sigaret. Maar dat alles geven we niet; te ongezond. Een ander gewild item is een lege fles. Om te hergebruiken of mee te spelen of om een auto van te knutselen. Een rage is het hier om een auto te maken van afval en wieltjes en die aan een touwtje met een handvatstokje eraan voort te trekken. Niet de hond maar de auto uitlaten dus. Kan zijn dat die rage hier al 20 jaar bestaat natuurlijk. Meeste kinderen zijn niet brutaal en vragen timide naar iets. Een enkeling is wat vasthoudender. Het lastige is dat als we één kind iets geven er binnen de kortste keren 30 om ons heen staan. Voorlopig hebben beide partijen plezier beleefd aan het uitdelen/opplakken van smiley stickertjes in diverse kleuren. Ik doe er zelf één bij mij of Bart op het T-shirt en decoreer de kinderen vervolgens één voor één. Vandaag ook op het voorhoofd desgewenst. We hebben dan iets om over te praten: kleuren benoemen en mondhoeken omhoog trekken gelijk een smiley. En vervolgens op de foto met zijn allen en dan lachen om de smileys op de foto. Eenmaal hebben we geld gegeven aan twee jochies die een kameleon gevangen hadden en die op onze hand zetten. Dat was onze eerste kameleonervaring, dus vooruit dan maar. Vijftig meter verder bleek dat er meer jochies met kameleons rondliepen, op stokjes, die aan alle toeristen hun kameleondiensten aanboden in ruil voor geld. Het blijft lastig om te bepalen of en wat we kinderen moeten geven; we gunnen ze vanalles maar ze moeten niet toeristen lastig gaan vallen. De kinderen hier zijn heel energiek. Ze rennen, lachen, spetteren in water, helpen met allerlei klusjes, zijn bijna altijd met clubjes bij elkaar. Ze zien er overwegend gezond uit (op een enkel ondervoedingsbuikje na). Obese kinderen heb ik nog niet gezien. Obese volwassenen trouwens ook niet, of het zijn toeristen. Het kan dus wel, mooi slank blijven. Goed voornemen...

Foto’s