Viezigheid en Gluren bij de lemuren

Nieuwe dag nieuwe kansen; Peter voelt zich beter. Maar nu is Bart aan de beurt om misselijk te zijn, juist op weer een zware hobbelige reisdag naar een ecolodge in natuurpark Kirindy Forest. Eerste noodstop in de bushbush waar Bart een gedeelte van zijn maaginhoud achtergelaten heeft. Twee jongens op een met sprokkelhout beladen zebu-kar (soort ossenkar) kwamen nog even kijken, misschien wilden ze Bart op de houtstapel meenemen naar de dichtstbijzijnde gezondheidspost, 50 km verderop. Tweede 'affaire' in een restaurant; goeie timing... Na poosje nog toilet bij ander plaatselijk restaurantje bezocht. Als moeder steun ik mijn zoon door dik en vooral dun, dus ikke mee. Toiletruimte bestond uit vier houten schotten zonder dak, twee planken op de zandgrond, geen dak, maar ook geen gat. Hoe zorg je dat het gedane niet gaat stinken en niet te zien is? Bladeren gezocht op de binnenplaats. Een heel mooi groot blad opgepakt, bleek daaronder een grote drol te liggen. Goed dat we desinfectiespul bij de hand hebben. Uiteindelijk toch aangekomen in Kirindy. Bart op bed. Eco was het: een paar uur per dag electriciteit, 's morgens een emmer warm water als je wilt. Verder van alle basics voorzien, een bed, muskietennet en wc. Peter en ik met de avondwandeling mee, twee soorten nachtlemuren, een slangetje en gekko's gezien. Erg koude nacht, waarna een coole ochtendwandeling met nog eens drie lemurensoorten. Heel gaaf springend van tak naar tak. Kleinste soort ongeveer 70 gram, grootste een paar kilo. Bart inmiddels wat beter gelukkig. Wanneer ben ik aan de beurt?