Pech en mazzel

De autorit van 3,5 uur van Tana naar Andasibé werd er gisteren ééntje van 8 uur. Er was de nacht ervoor een dodelijk ongeval gebeurd met een vrachtwagen waarvan de remmen niet werkten. De weg moest vrijgemaakt worden. Een omweggetje nemen is er hier niet bij. Dus ruim vier uur op allerlei manieren vast gestaan. Stel je geen nette file voor, maar een chaos waarbij de auto nu eens rechts staat en dan weer links; weer een unieke belevenis. Af en toe een stukje gereden en overleefd op dieseldampen en een pakje biscuitjes. Waar zijn de bananenverkopers of suikerrietkraampjes als je ze nodig hebt? Erg veel vrachtwagens met pech in de file en daarbuiten, maar onze Hyundai overleeft elke kuil. Wij hadden zelf wel de pech dat ons middagprogramma niet meer mogelijk was; een bezoek aan een eiland met makke lemuren. Maar vandaag hebben we dat alsnog kort erbij kunnen doen. Is eigenlijk een soort Apenheul, maar toch wel grappig om selfies te maken met twee bruine lemuren op je schouders. Verder in Andasibé een avond- en ochtendwandeling gemaakt om lemuren en kameleons te spotten in het regenwoud (wat vanochtend zijn naam weer waarmaakte). We hadden de mazzel om enkele prachtexemplaren van zowel kameleons als lemuren te zien. Maar na bijna drie weken Madagaskar zijn we nu wel een beetje lemurenmoe geworden. Tijd om naar huis te gaan. Inmiddels gaan we dadelijk aan ons laatste avondmaal in 'Tana'. Om 1.25 uur nemen we de nachtvlucht terug naar Parijs. Terug naar de beschaafde wereld (zoals Peter net zei), met veel extra (spreekwoordelijke) bagage voor ons verdere leven.