Wat een aankomst, deel 1

Ons verblijf in Madagaskar startte wat rommelig. Na mooi op tijd geland te zijn, duurde het nog twee uur voordat we het vliegveld af konden. Eerst langs de gezondheidsverklaarder met een vragenlijst waarop ik zoveel mogelijk ontkennend geantwoord heb, ook op de vraag of ik afgelopen week ziek geweest was. Geprobeerd om zo min mogelijk te hoesten aan die balie en zo fit mogelijk uit mijn ogen te kijken. Ging goed genoeg blijkbaar, want net als een pinda van Duyvis de felbegeerde goedgekeurd-stempel bemachtigd. Toen een visum; dat was geen probleem, behalve de wachtrij dan. Toen paspoortcontrole over een soort lopende band van stuk of vijf mensen, met ieder een eigen (voor mij onduidelijke) taak. Koffers lieten lang op zich wachten (maar gelukkig rolden ze uiteindelijk wel van de band, want van een groepje andere Nederlanders bleken alle koffers in Parijs achtergebleven te zijn; zij krijgen ze pas over een paar dagen, als het goed is). Kofferkarretje met deel van onze bagage erop werd geconfisceerd door een man in een geel vliegveldhesje die iets over tickets mompelde. Wij mompelden iets terug over geen geld. Hij begeleidde ons de vijftig meter van baggageband door de nothing-to-declare-douane en verklaarde daarna dat hij een ticket nodig had. Huh? Ik wilde hem een euromuntje geven; leek me makkelijk verdiend. Maar hij nam niet aan en liet zien wat een ticket was: een briefje van vijf of tien euro. Dat leek me te makkelijk verdiend. Dus met enig resoluut optreden van Peter de man ontvlucht. Hij kwam ons achterna om toch nog zijn euro te incasseren. Bij de bank heel wat meer euro's achtergelaten en nog veel meer aviary,s daarvoor in de plaats teruggekregen. We denken er een slordige drie miljoen doorheen te jagen in een dikke week. De pakken briefjes passen niet in onze beurzen en nektasjes, dus het grootste deel zit in boterhammen zakjes elders nu. Toen nog vlucht van de dag erop gecheckt; gelukkig geen wijzigingen in tijden. Hoog tijd om naar het hotel te gaan. We zagen man die papier met Matoke Tours (onze reisorganisatie) omhoog hield. Met hem mee in de auto. Hij parkeerde voor een mooi hotel dat echter niet de naam had van het onze. Verwarring. Hij liet krabbel zien dat hij vier mensen op zou halen voor dit hotel. Maar wij zijn met zijn drieën?! Bleek op zijn papier met Matoke Tours ook nog de namen van de reizigers te staan. En dat waren niet onze namen.